ε?

βιολια τσελα σαξοφωνα κλαρινετα πιανα και μια μελωδικη γυναικεια φωνη ακουστηκε οταν με εβρισες που σε πατησα καταλαθος στο λεωφορειο,
ενα νοερο αγγιμα στο προσωπο μου απο χερια απο βελουδο ενιωσα οταν με μουτζωσες κατεβαινοντας στη σταση αχεπα

φωτο απο εναν υπογειο δρομο στη δρεσδη

φωτο απο το κεντρο της πραγας

καθομουν στο καφε διπλα απο το παλιο κτισμα του χαμαμ και επινα καφε ελληνικο βαρυ και ασηκωτο σε γυαλινο ποτηρι. ηρθαν οι αναμνησεις με το πρωτο τιτιβισμα της καρδερινας και μου λεγαν "τι θες εσυ εδω και ψαχνεις απαντησεις μοναχος ερχεσαι συχνα, μυαλο δεν εχεις βαλει, αει στο καλο βαρεθηκα να τραγουδω για σενα το μιζερο τον ανθρωπο τον πονο σου να σβηνω,ρωτα και μενα που στο κλουβι δεν εχω τι να κανω και μονο νερο και πιτουρα εχω για να τη βγαζω" και σκεφτομαι να σηκωθω και να το πνιξω το παλιοπουλο που μου κανει χαζουρα αλλα συγκρατηθηκα. ανταυτου πλησιασα αφου τελειωσα τον καφε μου και του εριξα το νερο απο την ποτιστρα του μες στην μαπα του προκαλωντας το για τα χειροτερα.τοτε ηταν που πλησιασε ενα ζευγαρι περιστερια και με χεσαν στο κεφαλι και στην πλατη ριχνοντας μου γαμοσταυριδια καθως καναν τον ελιγμο για να γυρισουν να φυγουν.ηταν μια μερα γεματη συγκινησεις σκεφτηκα και σηκωθηκα απο τον υπολογιστη..

α μωρ' γω , α μωρ' γω ..






αμ πως;

καλλιτεχνική ανταρσία

..ακούω την αγάπη
και δεν ακούω τις σκέψεις μου..

ενα καραβι ,παλιο σαπιοκαραβο

λεξεις εν αταξια

καθομουν στο τραπεζι, η καρδερινα κελαηδουσε και σε ειχα στο νου μου τοσο εντονα που οταν γυρισα στη σερβιτορα να της παραγγειλω την καλεσα με το ονομα σου. Αυτη αυθορμητα γυρισε και με απορια με ρωτησε
-ποση ζαχαρη;
- καθολου, της απαντησα και συνεχισα να σε εχω στο νου μου μεχρι την τελευταια γουλια καφε, μεχρι το τελος της ημερας και της νυχτας, μεχρι που αποφασισα να σου γραψω αυτα τα λογια, γιατι αυτα ετσι δυσκολα λεγονται οπως ο κουφος τον ηχο της ψιχαλας στο φρεσκοβρεγμενο χωμα δε μπορει να καταλαβει.

σκεφτομαι και γραφω ο,τι μου κατεβει

ενας μεταναστης κατουραει διπλα απο τη σταση του λεωφορειου , μια τσιγγανα δεχεται σεξουαλικη παρενόχληση απο το αγορι της , μια ωδικη πορεια με χαλκινα παραδοσιακα ξεκιναει και κορυφωνεται μεσα σε ενα απογευμα στην παραλιακη οπου μια παρεα δεκαδων παιδιων κλεινει τη λεοφωρο νικης με χορους και με τραγουδια,τα σκυλια βρισκονται σε περιοδο αναπαραγωγης και εσυ συνεχιζεις και γελας χωρις να σε νοιαζει. ξεπερασες την ανακατοσουρα απο τη χαλασμενη γαλατοπιτα και πηγες στο παρτυ και ησουν η μονη που χορευε

λε λε λευτεριά

-φωτο από ξένο πρακτορείο-

"άραξε στα κυβικά σου παλιόφιλε
και έχουμε δρόμο μπροστά μας"

έχεις κλειδιά;

καστανόξανξη με μεγάλα πλούσια στήθη και μποέμ στυλάκι καθόταν σκεφτική με ένα τσιγάρο στο στόμα στο πεζούλι περιμένοντας το αγόρι της .. δυο τετράγωνα παρακάτω ο αρτοποιός της γειτονιάς γυρνούσε κουρασμένος σπίτι του (ακριβώς απέναντι από το μαγαζί που διατηρούσε) ψάχνοντας νευρικά να βρει τα κλειδιά του ..
εγώ γυρνούσα από το σταθμό λαρίσης περιμένοντας μια κρύα μπύρα και ένα ζεστό πιάτο φαί όταν συνηδητοποίησα ότι δεν είχα τα κλειδιά μαζί μου.
το γκομενάκι στο πεζούλι ,απέναντι από την πολυκατοικία μου, κοιτούσε απορημένη ενώ ο φούρναρης με ανήσυχο βλέμα έψαχνε να βρει το πορτοφόλι του όπου είχε κρεμάσει τα κλειδιά του σπιτιού του..
την κοινή αυτή αμηχανία διέκοψε ο έντονος ήχος του κινητού της ' "μαρίνα δε θα μπορέσω να γυρίσω τα λέμε σπίτι μου την παρασκευή γεια σου".η μαρίνα δεν πρόλαβε να του πει τίποτα ενώ τσαντισμένη πέταξε το αποτσίγαρο πατώντας το με μίσος.

κοίταξε ο ένας τον άλλον λες και γνωριζόμαστε και πήρε ο καθένας το δρόμο του.

"παντού υπάρχει χρώμα ακόμα και στο θάνατο

βρες και εσύ το χρώμα σου''

φωτογραφία του αντρέα δρουσιώτη

τραπεζι για δυο

φωτογραφια της ημερας

Nighttime view of Downtown Los Angeles
and the Hollywood Freeway, USA

πες κατι ρε!

-τι να πω ρε αφου δεν εχω εμπνευση!
-χμμ, θελει εμπνευση λες?
-ναι
-τι θα κανεις τωρα?
- παω εξω για ενα ποτο..
- καλα τα λεμε, προσεχε
-αντε πνιξου!
-ταχεις παιξει ρε?
-προσπαθω

καθε αρχη και δυσκολη!

ποτα, ξενυχτια και μια θολή εικόνα της πρωτης του χρονου με βρηκε στην παραλια με παρεα να τρωμε κανταϊφι και πικρο διπλο καπουτσινο 11 ωρες μετα τις 12 το βραδυ..τα κοριτσια είχαν κουραστει και ειχαμε μεινει οι τεσσερις μας στο κεντρικο cafe , σχεδον γεματο απο ξενυχτηδες, να μιλαμε για την ομορφη αγγλιδα με το τατουαζ μαγισσας στην δεξια ωμοπλατη και τον τρελο που βαρουσε γαμοσταυριδια στην πλατεια οθωνος , οταν μας αντικρυσε μολις μιση ωρα μετα την αλλαγη του χρονου
μπορει να γυρισα πτωμα για υπνο , με τρεμαμενα απο την ενταση χερια και φοβουμενος μη με πετυχει ο νταλικερης που του εκοψα το δρομο το πρωι γυρνωντας σκνιπα απο την εθνικη,