13.12.09

Ο Ονγουας σηκωνεται ορθιος, χτυπαει τα χερια του και αρχιζει να μιλαει. Αφηγειται μια ιστορια απο κυνηγι καμηλοπαρδαλης- απο τις αγαπημενες του. Το καταλαβαινω παρα το γεγονος οτι η διερμηνεας μου δεν βρισκεται διπλα μου. Το καταλαβαινω επειδη ο Ονγουας, οπως πολλοι Χατζα αλλωστε, ειναι εξαιρετικα παραστατικος. Στον καταυλισμο του Ονγουας δεν υπαρχουν τηλεορασεις, βιβλια και επιτραπεζια παιχνιδια. Ψυχαγωγια, ομως, υπαρχει. Οι γυναικες λενε τραγουδια και οι αντρες ιστοριες διπλα στη φωτια.
Οταν υποδυεται την καμηλοπαρδαλη, ο Ονγουας τεντωνει το λαιμο του και πεφτει στα τεσσερα. Οταν υποδυεται τον εαυτο του, πηδαει, σκυβει και παριστανει οτι τεντωνει ενα τοξο. Βελη σφυριζουν. Ζωα μουγκριζουν. Τα παιδια τρεχουν και παιρνουν θεση γυρω απο τη φωτια, ακουγοντας με προσηλωση' αυτο ειναι το σχολειο τους. Η ιστορια τελειωνει με μια νεκρη καμηλοπαρδαλη- και με ενα ερωτημα που απαιτει την αποκριση του κοινου.
"Ειμαι αντρας;" ρωτα ο Ονγουας, ανοιγοντας τα χερια του.
"Ναι!" φωναζει η ομαδα. "Εισαι αντρας!"
"Ειμαι αντρας; " ξαναρωτα ο Ονγουας, πιο δυνατα.
"Ναι!" φωναζει η ομαδα δυνατοτερα. "Εισαι αντρας!"


αποσπασμα απο National Geographic

7.12.09


υποχρεωσεις το πρωι ταπογιομα δουλειες
μην εχεις χρονο ρε παιδιμ να μασουμε ελιες
δε με πειραζει μαναμ για τις ελιες εφετο
μοναχα για το θηλυκο που δε θα φαει κουφετο

ελα κατεργαρακο πιασε το λιοπανο
κι ασε ραβδι και τεμπλα να κανουνε δουλεια
στη μηχανη της συλλογης βαλε τις κλαρες πανω
και τον καρπο τον θρυλικο θα λαβεις την ελια