ονειρο απατηλο

σημερα σηκωθηκα χωρις να νιωθω τον συνηθισμενο πονο κατω απο τον αφαλο μου ..οι μαστοροι απεναντι ξεκινησαν τις εργασιες νωρις νωρις κατα τις 8μιση και καταφεραν να με σηκωσουν απο το πιο ομορφο ονειρο που εχει πλασει ανρωπου νους..

βρισκομουν λεει σε μια γειτονια,στην παλια μου γειτονια στην αραβια πιο περα, διπλα απο τη θαλασσα..ημουν κουρασμενος ολη την ημερα γυρνουσα απο χωριο σε χωριο και μοιραζα γραμματα στους ντοπιους γεροντες και γριες κυριως..δεν επαιρνα πολλα αλλα μπορουσα να αγοραζω τα τσιγαρα κοι το κρασι της ημερας ενω το νοικι το πληρωνα στον κυρ μητσο με διαφορα μερεματια στο χαμοσπιτο που ειχε στο αλωνι..ειχα ενα ποδηλατο που χρισημοποιουσα για τις μεταφορες μου και το ειχα οικονομησει απομια λοταρια στην αγορα του χωριου που γινοταν καθε αρχη του χρονου για τους νεους του χωριου..
ολα βαιναν καλα ωσπου μια μερα μπαινοντας στην καφετερια του χωριου συναντησα εκεινη που με εβαλε στο ονειρο αυτο ηταν μια οαση που κολαση τη ζωη μου ειχε κανει μια πλεκοντας με με εμπορους ναρκωτικων μια με νταβατζηδες που παντα ξεφορτωνομαστε με παρεμβαση της αστυνομιας..δεν την ειχα ξεχασει αλλα επρεπε..τα ναρκωτικα λενε προκαλουν αποβλακωση και μια ευφορια που στο κρασι μονο τη βρισκεις ετσι και γω με βλακες εμπλεξα και στο κρασι το εριξα τον πονο μου να πνιξω και μονοκοντυλια να σβησω μια παλια ιστορια..οι χωριανοι δεν με ειδαν με καλο ματι απο τη στιγμη εκεινη στην καφετερια και αργα ή γρηγορα βαλθηκαν να με εξορισουν απο το χωριο εκεινο μια καιγοντας τα υπαρχοντα μου ολα και το ποδηλατο και μια τουλουμιαζοντας με στο ξυλο μια κυριακη πρωια ..
δεν αργησα πολυ να τσαντιστω και ενα νευρικο κυτταρο καηκε απο την πιεση την πολλη και με επανεφερε μαζι με τα σκερπανια απο τη ληθη του ονειρου..αν και αβεβαιο το μελλον μου σεκεινο το χωριο τα σκερπανια σωπασαν για μια στιγμη αρκετη για να με ξαναπαρει ο υπνος και να με παρει στο χωριο καβαλα στο ποδηλατο γραμματα μοιραζοντας χαριζοντας μου για εστω μισο λεπτο ακομα την ευχαριστηση να τους πω πως ψευτικοι ειναι και ψευτικοι θα μεινουν και σε ενα κοσμο αληθινο ποτε δε θα βρεθουν το ονειρο να δουν πως εφιαλτης γινεται..

το κρισιμο τριωρο της πεψης

..την κυριακη αυτη σαλπαρω για κερκινη
ελπιζοντας πως θαχει μαθημα το σαββατο
της γκρινιας μου εκεινη
χορτατοι πια απο μια γαστρα βουβαλο
να κανουμε τον πατο απατο
κι αυτη να με φωναζει παιδοβουβαλο..